معنی پیشوند ضدیت

آنتی

آنتی

ضدیت.[ض ِدْ دی ی َ] (ع مص جعلی، اِمص) مخالفت. عداوت.

پیشوند. [وَ] (اِ مرکب) پیشاوند. مزید مقدمی که در آغاز کلمه ٔ دیگر درآید و تصرفی در معنی آن کند.

ضد هم بودن، مخالف هم بودن، دشمنی، ناسازگاری. [خوانش: (ض دُ یَُ) [ع. ضدیه] (اِمص.)]

(وَ) (اِمر.) نک پیشاوند.

مخالفت،
عداوت، دشمنی،

در دستور زبان، کلمه یا حرفی که در اول کلمۀ دیگر درآید و معنی آن را تغییر دهد، مانند «بر»، «بی»، «فر»، «فرو»، «نا»، و «هم»، در کلمات «برانگیختن»، «بیدل»، «فراخور»، «فرومایه»، «ناتوان»، و «هم‌نشین»،

مخالفت، عداوت

(اسم) کلمه ای که در آغاز کلمه دیگر درآید و کمایش تصرفی در معنی آن کند مقابل پسوند. توضیح استعمال این کلمه مستحدث و در در عصر ما معمول شده. یا پیشوند فعل. کلمه ای که آغاز فعل در آید و کما بیش تصرفی در معنی آن کند.

اختلاف، تضاد، تناقض، مباینت، مخالفت، مغایرت، خصومت، دشمنی، عناد، معاندت، ناسازگاری، نقاضت،
(متضاد) موافقت، مرافقت

معارضه

بادیه

عارض

Prefix

1586